بیش فعالی و نقص توجه چگونه درمان می شود؟

برای بیشتر کودکان مبتلا به ADHD، بیش فعالی و نقص توجه 3 راه برای مداخله وجود دارد:

1. دار و درمانی، 2- مداخلات کلاسی 3-  رفتار درمانی.

 دارو درمانی کودکان بیش فعال

دسته دارویی که اغلب برای ADHD استفاده میشود داروهای محرک هستند. این داروها شامل آنهایی می­شوند که شما احتمالاً با نام ریتالین و آدرال شنیده­اید ممکن است تجویز داروهای محرک برای کودکی که خودش بیش فعال است عجیب به نظر آید اما حالا که ،شما چیزهایی را در مورد کم انگیختگی و نحوۀ کارکرد بخشهای پیشانی مغز یاد گرفتید. برای یادآوری کیلیک کنید. برایتان قابل فهم است تحریک کردن مغز به کودکان کمک می کند تا در سطح بالای انگیختگی بهینه بمانند به این معنی داده شود و داروی محرک با افزایش میزان کارکرد بخشهای جلویی کار می­کند داروی درست با دوز درست میتواند سرعت بخشهای پیشانی را بالا ببرد و بنابراین آنها به همان مقداری که کودکان دیگر در همان سن و جنس کار می کنند عمل می نمایند به خاطر داشته باشید که بخشهای پیشانی ساختار بازدارنده مغز هستند. وقتی سرعت آنها را بالا ببرید، در کنترل رفتار بهتر عمل می­کنند. این اساساً زمین بازی را برای کودک ADHD سطح بندی می کند و به او فرصت بهتری برای توجه کردن و تمرکز داشتن می­دهد.

 رایج ترین اثر جانبی، مشکلات خواب و کم اشتهایی است. به هر حال هردوی اینها از لحاظ دز با هم مرتبط هستند و به زمانبندی دارو بستگی دارند.

داروهای محرک خیلی کوتاه عمل می کنند و درون و بیرون بدن به طور ساعتی هستند آنها مانند داروهای ضدافسردگی و ضد اضطراب به هفته ها زمان نیاز ندارند که در بدن ساخته شوند پس وقتی کودک مبتلا به ADHD صبح بیدار میشود اساساً دارویی در نظام بدنی اش وجود عموماً می­توانند صبحانه قابل توجهی بخورند بعد از اینکه دارو وارد بدن آنها می شود و کار می کند ممکن است برای نهار کم اشتها بشود و ممکن است برای شام کمی دیرتر از زمانی که شما آن را آماده می کنید آماده شوند برای بیشتر کودکان با ،ADHD واکنش کم اشتهایی در پایان روز وجود ندارد به نحوی که ممکن است حریصانه گرسنه شوند و بخواهند تمام عصر را چیزی بخورند.

 مشکل شروع خواب معمولاً به زمان بندی دارو بستگی دارد.

برای بعضی بچه ها با ADHD یک دوز در صبح برای کل روز کافی است و در زمان خواب کاملاً از بدنشان خارج شده است برای بچه های دیگر بعد از ظهرها یک دوز لازم است تا به آنها کمک کند تکالیف و فعالیتهای فوق برنامه شان را انجام دهند این کودکان ممکن است مشکلات چندی را در شروع خواب با دارویی که دیر وقت استفاده شده است داشته باشند.

 داروهای محرک به دو شکل عملکرد فوری،   و    آزاد کننده – نگه دارنده عمل می کنند.

 بسته به نوع دارو و میزان سوخت و ساز بدن کودک، عملکرد سریع برای ۴ تا ۶ ساعت کار می کند و شکل آزاد کننده نگه دارنده برای ۸ تا ۱۲ ساعت تأثیر در کاهش نشانه مؤثر است.

برای درصد بسیار کمی از کودکان که داروهای محرک میگیرند تیک حرکتی به وجود می آید. معمولاً اینها کودکانی هستند که به طور ژنتیکی سابقۀ فامیلی اختلالات تیک عصبی دارند و برخی از متخصصان اطفال معتقدند که داروی محرک یک اختلال تیک عصبی زیرین را آشکار می کند اگر به هر چیزی که شما را مشکوک به تیک می کرد، شدید باید موضوع را به سرعت با پزشکتان در میان بگذارید شاید لازم باشد دارو دارومتوقف شود.

برخی از والدین نگران­اند که داروی ADHD کودک آنها را به زامبی یا یک آدم احمق تبدیل کند و شخصیت او را تغییر دهد اما به یاد داشته باشید که این یک داروی محرک است نه داروی مسکن حقیقت این است که دوز درست داروی مناسب باید شتابزدگی در عمل و حواس پرتی را بدون تغییر شخصیت کودک شما از بین ببرد. اگر این دارو  بیش از حد بالا باشد ما شاهد کناره گیری اجتماعی یا کندی احساسات خواهیم بود اگر چنین شود پزشک احتمالاً در دارو را کم می کند و اثرات جانبی احتمالاً برطرف می شود.

 دسته ای دیگر از والدین نگران اند که کودکان آنها ممکن است به دارو یا به خوردن قرص معتاد شوند که ممکن در معرض خطر اعتیاد به مواد یا الکل در سنین نوجوانی قرار گیرند حقیقت این است که عملکرد داروی محرک آن قدر کوتاه است که معمولا بدن نسبت به آن تحمل پیدا نمی کند و از لحاظ فیزیولوژیکی معتاد نمی شود کودکان به دلیل افزایش وزن بدن و نه به دلیل وابستگی به دارو با بزرگتر شدن نیاز به دز بالاتری دارند. پژوهشهای طولی نشان داده­اند که همه کودکان با ADHD چون تمایل دارند در جستجوی تحریک باشند با خطر بالاتری برای مواد و الکل نسبت به جمعیت عمومی روبرو هستند اما کودکانی که با دارو درست درمان شوند نسبت به همسالان مبتلا به ADHD که این درمان را دریافت نکرده اند کمتر احتمال دارد درگیر مواد و الکل شوند.

نگرانی سومی که توسط والدین وجود دارد این است که آنها به خاطر دارو دادن به کودکانشان فقط به خاطر اینکه زندگی برای خودشان و معلمان راحت تر شود احساس گناه می کنند اما باید این را در ذهن داشته باشیم که چقدر ADHD برای کودک دردناک است.  

این کودکان به طور دائم متهم میشوند اغلب توسط همسالانشان پس زده می شوند. در کارهای مدرسه مشکل دارند و با کسالت شکنجه آوری روبرو هستند.

دارو می تواند تفاوت کمی در بیشتر کودکان ADHD ایجاد کند. به جای شنیدن انتقاد در طول روز آنها مورد تمجید قرار می گیرند چرا که کلاس را به هم نمی زنند و شتابزده عمل نمی­کنند دست به کارهای آزاردهنده نمی­زنند و بیشتر می­توانند دوست پیدا کنند. آنها از موفقیتهای خود خرسند می­شوند و احساس خیلی بهتری در مورد خودشان دارند. ما از دارو استفاده می­کنیم تا کیفیت زندگی کودکان ADHD را افزایش دهیم. اگر والدین و معلمان به دلیل مصرف دارو توسط کودک تنیدگی کمی دارند خوب یک توفیق خوشایند است اما این هدف ما نیست.

اگرچه داروهای محرک رایجترین گروه داروها برای درمان ADHD هستند اما غیر محرکهایی هم وجود دارد که مؤثر واقع شده­اند.

تجارب حاکی از این است که داروی خاصی به نام، استراترا، می­تواند نشانه های ADHD را تا ۲۴ ساعت کم کند. این دارو اغلب برای کودکانی که همراه با ADHD اضطراب و تیک حرکتی دارند استفاده می­شود. این دارو دارویی است که زمان عمل بیشتری حدود چند هفته برای رسیدن به سطح درمانی در جریان خون داشته و سازوکار تعامل متفاوتی در بدن دارد.

استراترا همچون داروهای محرک می­تواند اشتها را کم کند همچنین می­تواند ناراحتی معده ایجاد کند و باید قبل از خواب یا در یک وعده غذایی داده شود شما باید مانند همه داروها با پزشکتان همکاری کنید تا درمان درست را برای کودکتان پیدا کنید.

 وقتی ما درباره احتمال مصرف دارو فکر میکنیم همچنین باید موضوع سن را هم در نظر بگیریم مهم است که شما بدانید که بخشهای پیشانی مغز در طول زمان پخته و رسیده می­شود. وقتی کودکان به دنیا می­آیند بخشهای پیشانی مغزشان تقریباً هیچ کاری نمی­کند آنها حیطه توجه بسیار بسیار کوتاهی دارند وقتی بزرگ می­شوند قسمتهای جلویی مغزشان در طول دوران مدرسه به رشد ادامه می­دهد و تواناییشان بر تمرکز کردن افزایش می یابد جهش بزرگی در رسش بخشهای پیشانی بین ۵ تا ۷ سالگی وجود دارد و تواناییشان در یکجا ماندن و توجه کردن به آموزش کل گروه در مدرسه افزایش می­یابد.

 جهش دیگر در کار کرد بخشهای پیشانی با آغاز بلوغ روی می­دهد هورمونهایی که ترشح می شوند بر عملکرد قسمتهای جلویی مغز تأثیر میگذارد و بزرگسالان نورسیده را قادر می کند تا حد زیادی بتوانند نظم لازم برای انتقال بین ساعتهای کلاسی و انجام تکالیف چندگانه و آخرین مهلت معلمان مختلف برای تحویل تکلیف را برقرار کنند. چون کودک شما هنوز در حال رشد است ما انتظار داریم برخی از این نشانه ها با بلوغ تغییر کند یا کم شود.

در مورد پیش دبستانی های خیلی کم سن وسال سنین ۲ تا ٤ سال از نظر ارجاع برای دارو ما خیلی محتاط هستیم. از آنجا که معیار از نظر رشدی حساس نیست، تشخیص دقیق ADHD برای پیش دبستانی ها سخت است. پژوهشها روی داروی ADHD برای پیش دبستانیها خیلی محدود است و ما هنوز تاثیر طولانی مدت داروی شیمیایی برای مغز در خلال چنین دوره بحرانی از رشد عصبی را نمی­دانیم.

 به، علاوه در مورد پیش دبستانیها نا پیروی و کژ خلقی باعث می­شود کودک به نظر تکانشی نامنظم و فعال برسد ما ترجیح میدهیم که تشخیص ADHD و ملاحظات دارویی را تا زمانی که PDI انجام شود و رفتار نافرمانی کاهش یابد به تأخیر اندازیم. حتی وقتی که بعد از PDI مشخص شد کودک پیش دبستانی ADHD دارد، اغلب ممکن است استفاده از دارو را تا مهدکودک یا سال اول به تاخیر انداخت؛ زیرا کودکان خیلی کم سن ممکن است در خانه و محیط مراقبت روزانه به توجه ثابت نیاز نداشته باشند.

 به عبارت دیگر، ما فکر می کنیم که بهتر است قبل از اعمال دارو برای پیش دبستانی ها فرصتی را برای رسش و PCIT در نظر بگیریم. برای کودکان سن مدرسه که ممکن است از داروی محرک سود ببرند، ما والدین را تشویق می کنیم تا به آزمایش دارو و جمع آوری اطلاعات بیشتر فکر  کنند. این راهی است که بفهمند کودکشان چقدر ممکن است از دارو سود ببرد اما آنها را وادار به این مرحله از درمان نمی کند. اگر آنها بفهمند که داروی محرک غیر مؤثر است یا عوارض جانبی غیر قابل قبولی دارد دارو بلافاصله قطع می­شود و کمتر از یک روز از نظام درمانی آنها خارج می­شود

توضیح داروهای ADHD برای کودکان.

 والدین کودکان ADHD اغلب در مورد اینکه به کودکانشان در مورد دارو چه باید بگویند آموزش می بینند ما به آنها می گوییم که کودک آنها باید از آنچه دارو می تواند و نمی تواند انجام دهد درک پایه ای داشته باشند. به نظر ما مهم است که کودکان بفهمند دارو نمی تواند اتاق آنها را تمیز کند، تکالیفشان را انجام دهد، با دوستانشان خوب رفتار کند یا تست املای آنها را انجام دهد.

 آنها باید بدانند که هدف از دارو آرام کردن آنها است تا ایشان هم مانند کودکان هم سن و سال خود همان شانس انتخابهای درست را داشته باشند. باید کودکان به جای اینکه ویژگیهایشان را به دارو ربط دهند مسئولیت موفقیتهایشان را به عهده بگیرند. ما میخواهیم وقتی کودکان مبتلا به ADHD رفتار خوبی دارند، روی کارشان تمرکز می کنند و دست و پایشان در کنترل خودشان است احساس غرور کنند.

 به همین منوال، ما نمی خواهیم کودکان ADHD شکستهایشان را ناشی از عدم مصرف دارو بدانند.

 در عوض ما میخواهیم آنها بیشترین تلاش شان را بکنند تا خویشتن دار باشند و بدون توجه به شرایط دارویی تمرکز کنند. ما پیشنهاد می کنیم که والدین به کودکان خردسال تکانشی نام داروهایی که مصرف می کنند را نگویند. چون کودک نمی تواند با عقل سلیم اطلاعات را به طور خصوصی حفظ کند. ما نمی خواهیم خانواده با بدفهمی های زیاد در مورد ADHD و داروهای محرک، برای توجیه انتخابشان برای دارو درمانی استرس اضافی متحمل شوند.